45. rocznica mistrzostwa Polski juniorów starszych

Poloniści w swojej barwnej historii świętowali dwa mistrzostwa Polski (1946, 2000), dwukrotnie zdobyli Puchar Polski (1952, 2001). Mieli także kilka sukcesów w piłce młodzieżowej. 

Dziś możemy wspominać jeden z nich. W czasach głębokiej komuny piłkarze trenera Zbigniewa Szymczyka zdobyli mistrzostwo Polski juniorów starszych. Tak ten sukces w swojej książce opisywał dr hab. Robert Gawkowski:

Aż dziw bierze, że w tych warunkach młodzież odnosiła sukcesy, a najważniejszy z nich juniorzy, którzy w finale Mistrzostw Polski w Cieszynie w 1977 r. pokonali Śląsk Wrocław 1:0. Złotą bramką strzelił Andrzej Kozakiewicz. Juniorzy trenowani przez Zbigniewa Szymczaka, wystąpili w składzie: Wiesław Rutkowski, Grzegorz Miechowicz, Andrzej Szydłowski, Marek Zowsik, Andrzej Kozakiewicz, Krzysztof Węgier (60 min. Mirosław Kłos), Jan Pieciuk, Władysław Zwierzyński, Marcin Kobiela, Jarosław Pasterski, Andrzej Sieradzki. W grach eliminacyjnych w zespole grali: Marek Łęcki, Tomasz Redwan, Ireneusz Gruca, Wojciech Adaszewski, Leszek Peda, Dariusz Góralczyk.

Historię sukcesu polonijnej młodzieży w swojej publikacji Polonia 70 lat „Czarnych Koszul” rozwija Stefan Sieniarski:

Juniorzy „Czarnych Koszul” sprawili wielką niespodziankę – wywalczyli tytuł mistrzów Polski. Oto ich droga do pięknego triumfu – pierwszego w historii sekcji piłki nożnej. Cytuję za „Życiem Warszawy” z dn. 4 lipca 1977 r.: „Pierwszym etapem w drodze do finału mistrzostw kraju były rozgrywki warszawskiej ligi okręgowej, które młodzi poloniści wygrali, odnosząc w 26 spotkaniach 20 zwycięstw i 6 razy remisując. Za nimi uplasowali się piłkarze Agrykoli (2 pkt, mniej). Później rozegrali poloniści 2 mecze z Błękitnymi z Raciąża. U siebie wygrali 2:0, a na wyjeździe przegrali w tym samym stosunku. O ich awansie do turnieju w Mławie zadecydowała dogrywka, w której uzyskali bramkę. W Mławie zwyciężyli juniorzy Polonii Mazura Ełk 6:1 i Włókniarza z Białegostoku 1:0. Zwycięstwa te dały im prawo gry w gdyńskim turnieju, gdzie walczyło się już o awans do finału. Po remisie z Bałtykiem 0:0 i wygranych z Radomiakiem i Goplanią Inowrocław po 2:0 – zajęła Polonia pierwsze miejsce i awansowała do cieszyńskiego finału. W Cieszynie Polonia pokonała Śląsk z Wrocławia 1:0. Zespół grał w składzie: Wiesław Rutkowski – Grzegorz Miechowicz, Andrzej Szydłowski, Marek Zowsik, Andrzej Kozakiewicz – Krzysztof Węgier (od 60 min. Mirosław Kłos), Jan Pieciuk, Władysław Zwierzyński – Marian Kobiela, Jarosław Pasterski, Sieradzki. Opiekował się zespołem mgr Zbigniew Szymczak. Prócz uczestników finału grali też w zespole juniorów: Marek Łęcki, Tomasz Redwan. Ireneusz Gruca, Wojciech Adaszewski, Leszek Peda. W I drużynie Polonii występowali z tych juniorów Rutkowski, Kozakiewicz, Zowsik i Sieradzki”.

W kadrze zespołu był także Andrzej Wróblewski, obecnie kierownik polonijnych oldboyów, którego autorzy powyższych fragmentów nie wymienili w swoich opracowaniach.

Ciekawych zapraszamy także do tekstu gościnnego Historyków „Dumy Stolicy”, który publikowaliśmy na 40-lecie sukcesu. Znajdziecie go tutaj.